Zezwolenia na prace

Dokument wydawany przez Wojewodę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca, na okres od 3 miesięcy do 3 lat. Potocznie, (mylnie) nazywany kartą pobytu. Uprawnia do legalnego pobytu na terytorium RP, jak również do 90 dniowego pobytu w innych krajach Euro w każdym 180 dniowym okresie. Może (lecz nie musi) uprawniać do wykonywania pracy w Polsce.

Przesłanką do uzyskania tego zezwolenia może być między innymi:

• podjęcie lub kontynuacja pracy,
• prowadzenie działalności gospodarczej,
• podjęcie lub kontynuacja studiów stacjonarnych,
• pobyt z obywatelem Polski,
• pobyt z cudzoziemcem,
• inne ważne okoliczności (np. leczenie).

Warto zwrócić uwagę że zezwolenie na pobyt czasowy nie może być przedłużone. Dlatego należy pamiętać by zawczasu zadbać o złożenie nowego wniosku u Wojewody.

Dokument uprawniający do stałego pobytu i pracy na terytorium Polski. Decyzja wydawana jest na czas nieokreślony ale sama karta legitymująca cudzoziemca posiada 5 letni okres ważności. Posiadacz zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE tak samo jak cudzoziemiec posiadający zezwolenie na pobyt czasowy ma możliwość legalnego pobytu w innych krajach unijnych w wymiarze 90 dni w każdym 180 dniowym okresie.

Aplikujący o to zezwolenie cudzoziemiec będzie musiał udowodnić że:

• przebywał w Polsce „nieprzerwanie” przez okres 5 lat poprzedzających złożenie wniosku, (przez nieprzerwany okres należy rozumieć że żaden z wyjazdów z Polski nie był dłuższy niż 6 miesięcy a wszystkie wyjazdy łącznie nie były dłuższe niż 10 miesięcy w 5 letnim okresie legalnego pobytu w Polsce), 
• posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu,
• posiada ubezpieczenie zdrowotne,
• posiada potwierdzoną znajomość języka polskiego.

Tak samo jak zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zezwolenie na pobyt stały jest dokumentem wydawanym na czas nieokreślony i upoważnia do legalnego pobytu i pracy bez zezwolenia w Polsce. Karta stałego pobytu wydawana jest na okres 10 lat i przed upływem tego czasu należy ją wymienić. Odmienny od zezwolenia na pobyt rezydenta jest katalog przypadków w których można wystąpić o to zezwolenie . Szczegółowo określa je art. 195 ustawy o cudzoziemcach. Znajdziemy tam informację że wnioskodawcą może być m.in.:

• dziecko będące pod władzą rodzicielską obywatela polskiego, lub cudzoziemca posiadającego zezwolenie na pobyt stały lub rezydenta długoterminowego UE,
• osoba polskiego pochodzenia zamierzająca osiedlić się w RP,
• małżonek obywatela polskiego (spełniający dodatkowe wymagania),
• posiadacz ważnej Karty Polaka zamierzający osiedlić się na terytorium RP.

Warto zwrócić uwagę że zezwolenie na pobyt stały nie wymaga od cudzoziemca udowodnienia znajomości języka polskiego.

Obywatelstwo polskie można uzyskać:

• z mocy prawa, gdy co najmniej jedno z rodziców posiada obywatelstwo RP w momencie urodzenia dziecka (zasada prawa krwi) lub jeżeli dziecko urodziło się na terytorium RP a jego rodzice są nieznani (zasada prawa ziemi),
• przez nadanie obywatelstwa polskiego przez Prezydenta RP. W tym przypadku cudzoziemiec składa wniosek do Prezydenta RP za pośrednictwem wojewody lub konsula właściwego ze względu na miejsce jego zamieszkania. Nie ma żadnych kryteriów jakie musi spełnić cudzoziemiec ani żadnych kryteriów którymi kieruję się Prezydent przy podejmowaniu decyzji. Oznacza to że każda osoba może otrzymać obywatelstwo jak również każdej osobie Prezydent może go odmówić.
• przez uznanie za obywatela polskiego. To postępowanie admiracyjne dostępne jest jedynie dla osób posiadających zezwolenie na pobyt stały, pobyt rezydenta długoterminowego UE lub prawo stałego pobytu w Polsce. Dokładne warunki jakie trzeba spełnić określa art. 30 ustawy o obywatelstwie polskim. Wniosek składany jest do Wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy. Cudzoziemiec zobowiązany jest udowodnić swoją znajomość języka polskiego (nie dotyczy małoletnich dzieci),
• przez przywrócenie obywatelstwa polskiego.

Wydawane przez Konsulat Polski w miejscu pobytu cudzoziemca. Na każdej wizie widnieje numer mówiący w jakim celu została wydana. Wizy pracownicze posiadają numery:
„06” - gdy wiza jest wydawana w celu wykonywania pracy innej niż określona w art. 60 ust. 1 pkt 5 i 5a ustawy
„05a” – (OŚWIADCZENIE) gdy wiza jest wydawana w celu wykonywania pracy, w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie wpisanego do ewidencji oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi;
„05b” – (PRACA SEZONOWA) gdy wiza jest wydawana w celu wykonywania pracy, o której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, z późn. zm.3)), w okresie nieprzekraczającym 9 miesięcy w roku kalendarzowym;

Aby uzyskać wizę pracowniczą cudzoziemiec musi otrzymać od przyszłego pracodawcy a następnie okazać w konsulacie m. in.:

• zezwolenie na pracę,
• oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy,
• zezwolenie na prace sezonową.

Dokumentem poświadczającym posiadanie wystarczających środków utrzymania podczas pobytu w Polsce oraz na powrót do kraju pochodzenia lub zamieszkania może być zaproszenie. Cudzoziemiec może przedstawić zaproszenie podczas ubiegania się o wizę oraz w trakcie kontroli granicznej.

Rejestracja zaproszeń cudzoziemców do Polski odbywa się na wniosek zapraszającego, poprzez wpis do ewidencji zaproszeń.

Osoba zapraszająca występuje o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń do wojewody właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania.

Zapraszający zobowiązuję się w razie potrzeby do pokrycia kosztów związanych z pobytem cudzoziemca (w tym kosztu zakwaterowania, leczenia, powrotu do państwa pochodzenia lub zamieszkania, tranzytu oraz kosztów wydalenia z Polski).

Do wniosku o wpis do ewidencji zaproszeń dołącza się dokumenty potwierdzające tytuł prawny do lokalu w którym przebywał będzie cudzoziemiec, dokumenty finansowe, opłatę skarbową, dowód tożsamości zapraszającego lub dokumenty rejestrowe firmy/stowarzyszenia zapraszającego cudzoziemca.